Klinkt als een Suske en Wiske titel. Toch bedoel ik er iets anders mee. Ik zit namelijk al langere tijd te wikken en te wegen over stille tijd. Iedereen maakt voornemens om dit beter en langer te doen. Ook ik loop hier regelmatig tegenaan. Schaamte en schuldgevoelens, omdat je vanwege alle haast en drukte vergeet ‘voldoende’ tijd met de Heer door te brengen.
Ik denk dat God van ons verlangt dat we gewoon onze dagelijkse bezigheden doen, maar ook dat regelmatig tijd voor Hem nemen om met Hem te spreken, naar Hem te luisteren, Hem te betrekken in alles wat we doen en Hem te leren kennen vanuit Zijn Woord.
Het mooiste zou natuurlijk zijn als je daar bijv. elke dag een hele avond voor kon uittrekken, maar de praktijk blijkt toch vaak anders te zijn. Jezelf steeds teleurstellen en schuldgevoelens bezorgen is natuurlijk niet goed. Anderzijds is het ook niet de bedoeling het er maar bij te laten zitten. Het zal toch altijd op discipline aankomen.
Wat ik hier wil doen, is een handreiking geven van een Bijbels principe dat ik tegenkwam bij het lezen van het boek Daniël. Daniël was een man die flink carrière had gemaakt. Hij behoorde tot een van de huidige ministers en dat betekent toch wel een werkweek van zo’n 90 uur. Toch wordt hij als zeer geliefde door God omschreven en zie je dat hij door alles heen op God vertrouwt. Hoe deed hij het met zijn stille tijd?
n In Daniël 6:11b staat:
In zijn bovenvertrek had hij in de richting van Jeruzalem open vensters. Daar knielde hij neer, bad tot zijn God en prees hem, precies zoals driemaal per dag zijn gewoonte was.
Ik stel het me dan zo voor dat Daniel ’s ochtends als hij opstaat, ’s middags als hij ‘pauze’ heeft en ’s avonds voor het slapen gaan 1. Op zijn kniën gaat, 2. God prijst/aanbidt en 3. Bidt voor allerlei zaken en mensen.
Momenteel ben ik het aan het uitproberen en ik kan zeggen dat het me als ‘ruggengraat’ goed bevalt, om zo God standaard te betrekken in alles wat je doet.
Probeer het eens uit en zie of het bevalt!
Zegen, Jarik
Tags: 
Tell-a-friend
