Gebedsbroeders

Het is ons deze week weer niet gelukt om een gastblogger te regelen. Volgende week hopen we weer als vanouds een gastblog hebben voor jullie. Ons oprecht excuses! Wel staat er vandaag weer een reisverslag op van de reis die Mark en ik (Rob) hebben gemaakt afgelopen zomer (2008)

Hèhè, toen we wakker werden kwamen we er achter dat we allebei onze shampoo waren vergeten op de vorige camping. We waren nu dus al vijf dingen kwijt geraakt, echt heel triest, maar goed.

Toen we in de bus zaten die ons moest leiden naar een perfecte spot ontstond er een meningverschil. Ons busritje verliep niet helemaal voorspoedig. Het te vroeg uitstappen had tot gevolg dat we nogmaals op de zelfde bus moesten wachten en opnieuw een kaartje moesten kopen. Dit zorgde voor behoorlijk wat irritaties.

Toen we opnieuw in de bus zaten (beiden een beetje humeurig) en wachtte totdat we onze eindbestemming hadden bereikt, kreeg Mark opeens de slappe lach. Mark besefte dat we weer wat dingen vergeten waren mee te nemen. Beiden waren we onze handdoek vergeten. (mijn tweede handdoek en tevens laatste handdoek! ) En Mark was ook zijn theedoek vergeten. Onze spullen lagen waarschijnlijk nog steeds gedachteloos te drogen op een hek bij de camping. We waren nu al zeven ‘dingen’ verloren. Tijdens onze slappe lach in die bus vroegen we ons hardop af waar we zaten met onze gedachten? Opmerkelijk toch!

Uiteindelijk hadden we met de bus onze eindbestemming bereikt en konden we gaan beginnen met liften. Toen we onze bordjes omhoog hielden, zagen we dat er al een meisje stond die op weg was naar Gorenja. Mark maakte met haar en het bleek dat zei al een hele poos stond te wachten op een lift. Ongeveer drie minuten nadat we ons liftbordje omhoog hadden gedaan, stopte er een vrachtwagenchauffeur waar we bij in konden stappen!

Het was zo eigenaardig, want zij stond er al een tijdje, en wij kwamen er net en kregen direct een lift aangeboden. Toen we werden afgezet vlak voor de grens van Oostenrijk besloten we in het goedkope Slovenië nog even een lekkere cappuccino te halen. (de cappuccino kostte overal in Slovenië waar wij waren geweest 1 euro. Die ‘goedkope’ cappuccino viel rauw op ons dak, want we moesten er gewoon 2,70€ per kop cappuccino voor betalen.

Na de tegenvaller gingen we weer verder met liften, al vrij snel kregen we een lift van een vrachtwagenchauffeur die ons bracht naar de grens tussen Slovenië en Oostenrijk. Tien meter voor de grens werden we afgezet en er zat niets anders op dan lopend de grens over te steken.

We aten even een stukje stokbrood en besloten vervolgens om God te vragen om een goede lift, eerlijk gezegd baden we om precies te zijn om een snelle auto. Vijf minuten later kregen we een lift van een jongeman van 26 jaar en zijn vriendin. En weet je wat er op de achterkant van zijn auto stond? Waarempel, een visje.

Hij bracht ons van de grens tussen Slovenië en Oostenrijk naar Ettlingen. (onder Frankfurt) Toen we vroegen of hij een slaapplaats voor ons wist bood hij zijn eigen huis aan. Hij woonde met zijn ouders en zusje in een groot vrijstaand huis. Het waren twee fantastische jonge mensen. We konden erg leuk met ze praten en in totaal zaten we ongeveer zeven en een half uur bij hun in de auto!

Beiden waren ze christen en mede hierdoor hadden we erg goede gesprekken met ze. Yeah, we merkten dat we bij een toffe gast in de auto waren gestapt. Toen we zijn huis hadden bereikt ontmoette we zijn ouders en zusje.
We kregen een riante kamer aangeboden en Fayad, de jongen die ons een lift gaf bood aan nog even te eten. Het was toen ongeveer 22:00 in de avond. Na heerlijk te hebben gegeten en te hebben gepraat besloten we naar bed te gaan.

Wat een geweldige dag was het vandaag, YEAH