Hallo, mijn naam is Elise Breuer en ik ben 21 jaar. Ik woon in Haarlem en ga naar de Shelter. Sinds 3,5 jaar ben ik christen en heb ik God leren kennen.
De afgelopen tijd ben ik veel met een onderwerp bezig geweest:
Hoe kan je door worstelingen gaan, en tegelijk met heel je hart God aanbidden?
Sinds kerst vorig jaar ben ik ziek. Als gevolg hiervan heb ik ontzettend veel moeten opgeven. Als vooruitzicht had ik wel, dat als de medicijnen eenmaal goed werkten, dat ik dan weer normaal zou kunnen functioneren. Maar de dokter gaf me gelijk mee, dat het wel een jaar zou kunnen duren. En dat klopte.
In de beginfase heb ik ontzettend veel geestelijke strijd erbij gehad en had ik veel vragen naar God toe. Gedwongen zat ik hele dagen thuis en dat gaf me veel tijd om hier mee bezig te zijn. Ik las allerlei boeken gerelateerd aan me worstelingen. Zo ben ik, door een boek, 1 week lang, 5 keer per dag psalm 23 gaan lezen en bestuderen.
Je kunt je vast voorstellen, dat het lastig is om te zeggen, dat je niks ontbreekt, terwijl je ziek bent.
Maar na een week, merkte ik een doorbraak. Het begon zo tot me door te dringen wat er stond. Mijn denken begon zich aan te passen. Ik ontdekte, dat als je echt dingen loslaat in vertrouwen en blijft erkennen dat God God is, dat ik dan vrede ga voelen. Wat een verandering was dat! Ik was ziek, maar ik voelde vrede, en daardoor kon ik ook gaan kijken naar een positieve toekomst!
Door de tijd heen leerde God mij, dat ik Hem kon blijven aanbidden en prijzen ondanks pijnlijke dingen waar ik doorheen ging/ga. Een sleutelvers wat ik daar veel bij gebruik is fil. 4:4-9:
Laat de heer Uw vreugde blijven; ik zeg U nogmaals: Wees altijd verheugd. Laat iedereen U kennen als vriendelijke mensen. De Heer is nabij. Wees over niets bezorgd, maar vraag God wat u nodig hebt en dank Hem in al uw gebeden. Dan zal de vrede van God, die alle verstand te boven gaat uw hart en gedachten in Christus Jezus bewaren.
In psalm 103 heeft David het over een keuze om God te aanbidden. Hij spreekt zijn ziel en hart aan om dat te doen, en herinnert zichzelf er daarna aan wat God in zijn leven wil doen. Later in de psalm vergelijkt hij de mens en God, waarmee hij wil laten zien, dat het eigenlijk niet anders kan, dan dat de mens Hem aanbid, omdat het bij onze taak hoort.
Durven wij God echt te aanbidden, ook al zijn de omstandigheden er niet naar?
Willen we de moeite nemen om ons denken te veranderen om los te komen van leugens in ons denken?
Het lijkt tegenstrijdig, maar ik zeg uit ervaring: Het geeft vrijheid!
Liefs Elise
Tags: 
Tell-a-friend
