Gebedsbroeders

Laat een reactie achter

Reacties (11)

Reactie van Lucien

Ik ken dat dansen, knielen en juichen etc.-gevoel ook, maar soms denk ik: wat voor zin heeft het? Ga ik hiermee nou echt mensen bekeren? Of ga ik hierdoor het geloof in hun ogen als iets raars afspiegelen? Ik wil juist dat ze zich tot Jezus bekeren en daarvoor gebruik ik liever andere methoden.
Wat jij met vreemde mensen op verjaardagen hebt, ken ik absoluut niet. Ik kijk altijd naar mensen, voordat ik getuig. Zie ik een negatieve houding, dan vind ik het nog steeds heel moeilijk om te getuigen. Zie ik een neutrale of positieve houding, grijp ik liever mn kans. Ik wil me niet verlegen voelen.

Doei

Reactie van Mark

Hey Lucien,

Ik vind het leuk om te zien hoe jij het stukje hebt geintepreteerd. Ik heb namelijk niks gezegd over evangeliseren of iets wat daarmee te maken heeft. Ik bedoel meer dat we eigenlijk vaak zo bang zijn om onszelf te zijn waar anderen bij zijn.

Wat je zegt dat je andere methodes hebt, dat geloof ik graag. Maar ik zie het stukje meer ' ik gericht' en niet zozeer wat je de ander daarmee kan geven.
Maar ik ben benieuwd hoe je nu tegen het stukje aankijkt Lucien, als je het niet betrekt op wat anderen daar mee te maken hebben, maar puur jij. Kan jij altijd jezelf zijn? En hoe weet je dat je echt jezelf kan zijn? Dingen als ' dat je het altijd al zo deed' wil niet zeggen dat dat ook iets over jou persoonlijkheid zegt.

Ik ben benieuwd Lucien,

Mark

Reactie van ??

Hej

Om eerlijk te zijn duurt het bij mij altijd erg lang voordat ik bij anderen mijzelf kan zijn. Ik moet altijd eerst weten wat ik aan een ander heb voordat ik eens los kom. En dat kan soms lang duren.

Ik denk dat inderdaad dat dat komt door angst. Angst van wat zou de ander wel niet van je denken enz. Stom eigenlijk.....

Duzz Mark je bent niet de enige : )

Groetsels...

Reactie van Mark

Hey, ??

Doet me goed. Ik deed al vermoeden dat ik echt niet de enige was die hiermee worstelde, zo noem ik het zelf dan.

Hoe ervaar jij het voor jezelf? Kan jij je wel eens aan jezelf storen? Als je bijvoorbeeld op een verjaardag achteraf ziet dat je niet jezelf bent geweest omdat je eigenlijk bang was? Ben je er ook voor jezelf mee aan het werk? of zie je het meer als iets menselijks wat je niet moet willen veranderen?

Ik ben benieuwd!

Mark

Reactie van M1P

ik vindt het heel herkenbaar Mark. Ik heb die gevoelens al wel vaker gehad...niet dansen/knielen/juichen e.d. want wat zullen anderen wel niet van me denken!!! Ik merk daardoor dat ik gewoon niet altijd mezelf ben, ik ga immers in tegen hetgeen mijn hart zegt.....

Ik denk dat het voor veel jongeren herkenbaar is wat Lucien zegt. Het oogt voor de buitenwereld raar :S en het kan een bekering wellicht zelfs in de weg staan. Echter gaat het ook om jouw relatie met God! En in Hem hoef je je niet beperkt te voelen! Het blijft lastig om het te doen, maar ik herinner mij een moment eerder dit jaar dat ik op een jongerenviering was, waar bij het nummer Face Down heel veel jongeren knielden....ontzettend gaaf om mee te maken! Zelf had ik ook het gevoel dat ik dat moest doen, maar ik deed het niet want ondanks dat iedereen het deed dacht ik wat zullen ze wel niet van me denken....ik sluit me echter wel bij ?? aan, als je niemand in die omgeving kent en je er dus niet vertrouwd bent dan blokkeer je sneller (mijn ervaring).

Trouwens, ik ben het niet eens met de uitspraak dat wij in Nederland altijd antwoorden 'het gaat goed', persoonlijk durf ik het echt wel te zeggen als het niet goed gaat!

Groetjes!

Reactie van ??

Hej Mark,

Hoe ik het ervaar? Ik baal er soms echt van. Ik krijg vaak de stempel van die stille meid. Terwijl dat helemaal niet zo hoeft te zijn. Zodra ik me zelf kan zij bij mensen is het vaak zo dat ik niet meer die stille meid ben. Dus ja ik stoor me er wel aan.

Of ik ermee aan het werk ben? Goh wat een moeilijke vraag. Ja ben er wel mee aan het werk. Elke keer als ik in een nieuwe situatie kom en nieuwe mensen ontmoet probeer ik steeds meer mezelf te blijven. Bijv. op een verjaardag. Maar moet wel zeggen de ene keer lukt dat beter als de andere keer.

En jij dan? Wat vind jij van die vragen die je mij stelde.

Ben ook benieuwd!

Groetjes

Reactie van Kees

Beste Mark,

Omdat ik vals en uit de maat zing, is vanaf mijn jeugd de fiets een van de weinige plaatsen waar ik hard zing. In die zin heb ik altijd gedaan of ik niets zag of hoorde wat een ander daar van vond.

Wat andere dingen betreft, was ik tot ongeveer mijn 40ste liet ik me vangen door mijn angst. De laatste jaren voel ik me steeds vrijer worden, en ik heb veel houvast daarin aan het boek van de Psalmen.

Soms merk nog wel dat ik me stoor aan mezelf, vooral als ik me toch weer eens laat vangen door de angst.

Maar ik leer het wel hoe ik op een dag zonder die angst kan leven, Psalm 27:1

Groetjes en Gods zegen toegewenst,
Kees

Reactie van Mark

Hey Kees,

Bedankt voor je reactie. Ik vind het mooi hoe jij jezelf kan zijn. Ik kan daar nog veel van leren!
Mooie Bijbeltekst, die de waarheid verteld, maar waar ik diep van binnen eigenlijk nog niet van overtuigd ben.

Groeten, Mark Boerman

Reactie van Suzanne

angst, wie kent het niet? bang zijn.. bang dat mensen je niet zullen waarderen zoals je werkelijk bent? Bang dat je fouten maakt? Je niet jezelf kunt wezen? bang om neergehaald te worden? Zo kan ik nog wel even doorgaan.. Tis niet altijd even makkelijk om ergens jezelf te zijn, in een nieuwe groep of op idd de verjaardagen! Zelf ben ik echt een mensen-mens ik vind het echt heerlijk om met mensen om te gaan, ik zit een heel aantal uurtjes ( zover t lukt iedere zaterdag) achter de kassa.. aan het einde van de dag ben ik gewoon helemaal vrolijk enzo! Heb ook niet zoveel moeite met nieuwe mensen, kan met iedereen praten.. Maar toch eng is het altijd wel.. En niet overal praat ik even makkelijk ( in de 1e klas wouden ze me op sociale vaardigheids training doen, omdat ik zo stil was, gewoon omdat de mensen anders waren dan dat ik zelf was en ik dus niet mezelf kon wezen)
succes met alle 'nieuwe' situaties.. onthoud dat de meeste met het zelfde probleem zitten!

oow jah, Nederlanders zijn raar ;-)

Reactie van Anoniem

He Kees,

Bedankt voor die mooie tekst uit psalm 27:1

Als ik vrees, denk ik aan die tekst. Het bemoedigt me om mij niet te schamen.

Reactie van Kees

Beste Mark,

Voor mij heeft die tekst zichzelf bewezen, het is al weer een aantal jaren geleden dat op 9/11 die twee vliegtuigen in die torens vlogen.
In de weken daarna zag je constant beelden op t.v., in de krant, en steeds weer opnieuw werd het drama groter en werd het overal herhaald.
Na een aantal weken, kon ik er gewoon niet meer van slapen, en had de angst wortel geschoten.
Op een middag sloeg ik Het Boek open en las die tekst van Psalm 27:1, en het was net of er in mijn geest een knopje werd omgedraaid.
Mijn gevoel richtte zich weer naar de zekerheid die ik had, dat wat er ook gebeurde God mijn kracht is.

Beste Anoniem,

Ik ben blij dat ik je heb kunnen bemoedigen met deze tekst, Gods Woord is vol met beloften die ons kunnen bemoedigen.

Gods zegen toegewenst,
Kees.