Kort maar krachtig

"Ik zou best christen en verlost willen zijn, als de christenen er maar wat verloster uitzagen." Geschreven door Friedrich Nietzsche. Duits dichter en filosoof (1844-1900)

Christenen kunnen ook demonen in zich hebben.
Als je wilt reageren op deze stelling, dan kan dit bij het berichtje met de naam 'Stelling week 14/15'
Mark Boerman

Maandag,
4 augustus 2008

Mark Boerman

Als je het hebt over hoe ik God zie, dan verandert dit eigenlijk constant. Elke dag ben ik eigenlijk onbewust bezig met God, in de zin van wie Hij voor mij is. Wat kan ik van Hem verwachten en hoe ziet God mij eigenlijk?

De laatste tijd merk ik dat ik veranderd ben in mijn mening over wat ik van God kan verwachten. Ik ben gaan geloven dat ik als kind van God grote dingen van Hem mag vragen. Elke dag wil God met mij een fantastische dag hebben waarin Hij zichzelf laat zien. Elke dag wil God mijn leven mooier maken!

Met deze instelling heb ik 2 weken geleden voor 4 dagen gevast. In het begin was het echt aftasten, want ik geloofde dat ik grote dingen kon verwachten, maar wat dan precies?
Ik had mij voorgenomen om elke avond vrij te houden voor God. Elke avond stille tijd met Hem te hebben, omdat ik daar behoefte naar had. Intimiteit was iets waar ik echt behoefte aan had, en al tijden niet had ervaren.

Bij de derde dag sprak ik met God! Hij vertelde mij dingen en er was niets onduidelijks aan! Het was zo overduidelijk God, die sprak! Hij liet mij dingen zien waarmee ik echt iets kon!

Ik was er zo vol van dat ik helemaal blij werd en begon te juichen, schreeuwen, joelen. Ik werd niet stil en moest het kwijt. Ik belde iemand op en begon te vertellen wat ik zojuist had meegemaakt. Het was nog steeds niet genoeg, en ik besloot nog iemand op te bellen. Ik was er zo vol van, ongelofelijk!

Na een tijdje begon ik weer rustig te worden en zette alles op een rijtje. Wat ik mij besefte was, dat ik vaak God de gelegenheid niet gaf om zichzelf te openbaren, want ik vulde het al voor hem in. Te snel haakte ik af. Ik had mijn beeld van God al geschetst en daar kon niet echt iets in veranderd worden, totdat ik dit besloot op te geven.
Ik besefte me dat dit ook is wat God het belangrijkste vindt van alles op aarde, intimiteit met de mens. Dat is de hoofdreden waarom Hij ons heeft geschapen. Raar dan toch dat je er zo weinig mensen enthousiast over hoort praten, over hun stille tijden met God.

God is groot!

Groeten, Mark

tell-a-friendTell-a-friend

Tell-a-friend

Annuleren


Annuleren

Laat een reactie achter

Naam:
Reactie:
Typ hier 'verlangen':

Reacties (7)

Reactie van Bas

Vet om te horen!!

Ik ga zelf binnenkort ook vasten, en ik verwacht er veel van. helemaal nu ik dit hoor :)

dinsdag, 5 augustus 2008 - 10:34
Reactie van Mayke

ik herken het helemaal. Als je echt iets van God merkt wil je het meteen aan iedereen vertellen. Dat heb ik een tijdje geleden ook gehad. En idd, je geeft God gewoon geen tijd en mogelijkheid om zich te laten zien. Pas als je echt tijd voor Hem vrij maakt laat Hij zich zien.

Maar dan nog niet van: 'oke God, ik heb nu een avond voor U, dus nu kan U ff komen, maarre, morgen niet meer hoor, want dan heb ik dit, en dan dit, dus laat U nu maar zien, want nu heb ík tijd.'

We kunnen God niet roepen als butler, nu moet U komen. Hij kiest er ook voor bij ons te zijn, en soms doet Hij dat niet op een moment dat je verwacht. tja, dat hoort er nu eenmaal ook bij.

Dit wilde ik even met jullie delen ;)

woensdag, 6 augustus 2008 - 19:59
Reactie van Mo

Top man, eindelijk iemand die ook geloofd dat je grote dingen aan God mag vragen en dat God het beste met je voor heeft.

Goed bezig

donderdag, 7 augustus 2008 - 14:21
Reactie van Pieter

Mijn enthousiasme komt weer helemaal terug. God is groot, amen. Prijs de Heer. Het is ook wel belangrijk dat je een groep hebt waar je dat mee kunt delen. Helaas was mijn vorige kring niet zo gericht op gebed. Daar zit juist de kracht in. De kring daarna vond men mij iets te verward overkomen, nadat ik maar fragmenten van mezelf had verteld, oa dat ik profetisch was.
Byebye, dan geen kring. Wel heel jammer.

donderdag, 19 februari 2009 - 13:46
Reactie van Mark

Hey Pieter,
Ik hoor het meer van mensen die niet meer naar de kring gaan omdat ze het simpelweg te oppervlakkig vinden. Ik moet je eerlijk bekennen dat ik mede hierom niet eens geprobeerd hebt. Ik kom nu met 2 gasten één keer in de week bij elkaar en zoeken God.... en vinden Hem vervolgens, ook al is dit soms erg moeilijk. We willen Hem zoeken in de eerste plaats en niet toffe Bijbelteksten of getuigenissen, hoe goed deze ook zijn.

Maar Pieter, je zegt het is goed om je enthousiastme te delen met anderen, maar je hebt geen groep op dit moment? Hoe deel je dan?

Gr. Mark

donderdag, 19 februari 2009 - 14:04
Reactie van @ Mark

okay, dat doen er dus wel meer.

Nadat ik het had opgeschreven, voelde ik me ook weer licht schuldig. We hebben wel gebeden op die andere kring, alleen het duurde zolang voordat we kringgebed gingen doen. Bidden hangt voor mij heel erg samen met vertrouwen. Ik bid met iedereen, zonder probleem, ik heb het niet over handen opleggen.
Mijn enthousiasme deel ik wel online, ik heb ook op een forum gezeten in Amerika, dat was profetisch en daar kon ik getuigenissen, profetieen en gedachten delen. Ook vind ik samenkomsten enorm bemoedigend, liefst wel een beetje vrij. De wrzv is wel okay, maar gisteren, tijdens leerhuis, baalde ik er enorm van dat ik nu dus puntje bij paaltje helemaal niet meer op kring zit. Ik zag helaas geen andere oplossing.
Verder deel ik wel veel met vrienden, maar ik deel niet met iedereen hetzelfde. Ik probeer dat een beetje aan te voelen. Als ik het idee heb dat God me iets op het hart legt, dan bespreek ik dat wel. Als ik uitgenodigd ben voor sollicitatiegesprek (!) dan deel ik dat met veel meer mensen dan bepaalde getuigenissen. Ik wil ook graag positieve feedback. Op mijn werk bij Essent, tijdje terug alweer, ervoer ik achteraf een enorme vrijheid om dingen met niet gelovigen te delen, ondanks dat er ook een paar keer naar hartelust werd gevloekt (ik ging weer tekeer met mijn gospelsongs, dus dat stond wel met elkaar in evenwicht, voor zover ik wist geen moddergooien) Men wist wel waar ik stond, maar had ook echt respect. Dat was wel bijzonder. Last but not least, toen ik daar over terug dacht, bedacht ik dat ik liever met niet gelovigen over dit soort dingen spreek, omdat die enthousiaster, oprechter en hongeriger reageren over het algemeen. Bij christenen heb ik zo vaak het idee dat het dood valt, alsof je net zo goed helemaal niets had kunnen zeggen.
Ik vraag me wel af met wat je bedoelt ´en vinden hem vervolgens´. Hoe vind je hem dan?

donderdag, 19 februari 2009 - 21:02
Reactie van Kees

Beste Mark,

Wij willen hier natuurlijk altijd horen over de grote dingen die God in je leven doet, en als je het niet kwijt kan dan overspoel ons maar met al die wonderen die God in je leven doet.

Maar het is natuurlijk zo dat je in je gemeente mensen zult vinden met wie je niet op een nivo zit, en als jij dan verteld wat God doet in je leven dan kijken ze je aan met een gezicht van "nou leuk voor jou" of je ziet ze denken dat is er weer een die stemmen hoort.

Vele zijn geroepen,
weinige zijn uitverkoren.

Hoe verdrietig het soms is, sommige mensen daar kun je misschien niet aan vertellen wat God doet, je kunt je tijd en energie beter geven aan mensen die zich met jou verheugen over wat God doet in je leven.

Groetjes en Gods zegen toegewenst,
Kees.

vrijdag, 20 februari 2009 - 13:56