Kort maar krachtig..

"Je gaat niet naar het zendingsveld om daar een machtig werk voor de Heer te doen, maar je gaat voor de Héér, zodat Hij een machtig werk IN jou kan doen. En als Hij je bediening ook nog zegent, is dat meegenomen." Geschreven door Hans Frinsel

Mark Winkelaar

Vrijdag,
4 september 2009

Mark Winkelaar

Jezus' terugkomst

Je hoort het soms nog op een Bijbelstudie, of in bepaalde kringen waarschijnlijk, maar voor mijn gevoel krijg je het niet zo vaak meer om je oren geslingerd zoals de gemeenten in het nieuwe testament.  Zo vaak wordt er over de komst van Jezus gesproken, soms een hoofdstuk, maar vaak tussen de zinnen door. Lees je het wel eens?

hoe krachtig uw liefde is en hoe standvastig u blijft hopen op de komst van Jezus Christus, onze Heer. -
Wie is onze erekrans wanneer we voor Jezus, onze Heer, staan bij zijn komst? –
en mogen heel uw geest, ziel en lichaam zuiver bewaard zijn bij de komst van onze Heer Jezus Christus.

 

Het was volgens mij nogal normaal om Jezus te verwachten en te blijven hopen op zijn komst. Vreemd, want in deze tijd hoor je het niet meer zo veel. Misschien vind het zijn oorsprong in de vreemde taferelen die, in een nogal recent verleden, hebben plaatsgevonden. Mensen die hun huizen verkochten en hun baan opzegden, omdat Jezus zou komen. Alle reden om nu een beetje voorzichtig ermee om te gaan.
Maar waarom was het onderwerp in de tijd van de discipelen zo’n vaak besproken onderwerp? Haalden ze hoop uit de gedachte dat Jezus snel terug zou komen, hield de gedachte hun scherp, spoorde de Heilige Geest hen er op aan om het vaak te noemen, of misten ze gewoon hun vriend waar ze mee op hadden getrokken? Waarom is het zo belangrijk?

Ik heb het niet kunnen vinden in de bijbel, misschien vind ik het nog een keer. Mijn beste gok is dat je door je oog gericht te houden op de terugkomst van Jezus je beter bij de dag kunt leven. Door elke dag van je leven in je hoofd te houden dat Jezus elk moment kan terug komen leef je elke voor Hem. Je leeft vanuit verwachting en hoop, en je verwondert je elke dag over Jezus, de koning die komt.
Zou kunnen toch? Vooral wanneer je als christen vervolgd wordt is zo’n houvast erg prettig, zo niet; genoodzaakt.

Als één van jullie dit een keer heeft bestudeerd en tot conclusies is gekomen, deel het dan, ik ben benieuwd.

Groetjes,
Mark Winkelaar 

tell-a-friendTell-a-friend

Tell-a-friend

Annuleren


Reacties
Rob in Suriname
Tell-a-friend
Annuleren

Laat een reactie achter

Naam:
Reactie:
Typ hier 'jongeren':

Reacties (10)

Reactie van Anoniem

Hallo Mark,

Inspirerende post. Ik lees deze post op een moment dat ik voor veel keuzes sta wat betreft toekomst en me afvraag wat de Heer wil. Als ik deze post lees zou ik en wij allen ons af kunnen vragen: Als Jezus morgen terug komt, wat zou ik dan (als eerste) doen? Dan zou het een heel ander leven worden :-)

Misschien denken velen ook dat Jezus nog niet terugkomt omdat heleboel profetieën nog niet uitgekomen zijn?

vrijdag, 4 september 2009 - 19:55
Reactie van Mark W

Hey,

Dank je.
Volgens mij zijn juist de meeste profetieën al wel uitgekomen. Volgens mij hoeven we alleen nog maar te wachten op de profetieën die tot de climax horen.
Maar ik heb me er niet heel erg in verdiept.

Mark W

zaterdag, 5 september 2009 - 17:58
Reactie van Andre

Ik heb zelf een ander gevoel bij de tekst 'terugkomst van jezus'

Ik zie het niet zozeer als de terugkeer van de persoon zelf, maar meer de spirituele vorm.
Wanneer jij je hart openstelt voor jezus dan zal hij terugkeren in jouw hart. In deze optiek is de terugkeer dus al in volle gang bezig. In ga er vanuit dat jezus bij jullie aanwezig is, dus leeft hij.
Ik heb een tijdje geleden mijn hart ook open gezet voor jezus, alleen moet ik wel toegeven dat het mij een behoorlijke verwarring heeft gebracht.

Ik heb wel al vaker reacties gegeven op de berichtjes hier. Ik kwam uit een diep dal en was opzoek naar iets. Dit iets hoopte ik in het geloof te vinden, maar sinds ik mijn hart heb opengezet voor jezus gebeuren er eigenlijk alleen maar nare dingen met mij.
Enkele weken geleden is bij mij slokdarmkanker geconstateerd. Ik geef het geloof, of jezus uiteraard hier niet de schuld van, maar ik vraag mij af waarom ik zoveel moet lijden in dit leven.
Wat wil god met mij.... Op het moment dat ik bezig ben me tot het geloof te keren wordt ik ziek, en niet zo'n beetje ook.
Ik weet het allemaal even niet meer, maar goed... dit ter zijde.

Even terug komend op het onderwerp. Kan dit kloppen? zoals ik het zie? of sla ik de plak volkomen mis met de terugkomst van jezus.

Groet,
Andre

zondag, 6 september 2009 - 14:58
Reactie van Thijs

Andre, ik denk dat je het zo mag interpreteren als je zelf wilt. En met jouw mooie interpretatie voorkom je een hoop teleurstelling. Want de terugkeer is dan in ieder geval een feit ;).

zondag, 6 september 2009 - 20:49
Reactie van Mark W

Hey André,

Als je je wilt bekeren, dan kan ik natuurlijk alleen maar aanmoedigen :)
Maar wat is je verwarring?

Groetjes,

Mark W

maandag, 7 september 2009 - 13:20
Reactie van Andre

De verwarring is dat ik mijn hele leven ellende heb. Net op het moment dat ik een stukje rust in mijn leven lijk te krijgen zoek ik het geloof op, en op het moment dat ik me daarin aan het verdiepen ben krijg ik kanker. Dit verward mij, want ik wil zo graag blijven leven.

woensdag, 9 september 2009 - 07:49
Reactie van Mark W

Maar geef je de schuld van je ziekte aan het geloof?

woensdag, 9 september 2009 - 13:26
Reactie van Jan Paul Kok

Heftig gesprek dit. Beste André, heb je er aan gedacht dat God altijd degene is Die het initiatief neemt, dus dat Hij ons zoekt en vervolgens komen wij tot geloof omdat Hij ons dat wil schenken? Niemand kan tot geloof komen zonder dat de Vader het schenkt. Misschien is het geen toeval dat zich bij jou een ernstige ziekte openbaart precies op het moment of in dezelfde periode dat God je het geloof schenkt. Ik zie wel verband. Hij komt je tegemoet, begrijp je? Hij reikt je in het geloof Zichzelf aan zodat je dit alles zult kunnen dragen en naar Hem toe kunt groeien. Intussen wens ik je veel sterkte en jou en ook mezelf wens ik de kracht om altijd te kunnen zeggen: Uw wil geschiede, for better and for worse. Maar ik begrijp volkomen dat je geschokt bent. Wie wil niet leven? De hemel is prachtig, maar hij loopt niet weg, denk ik altijd maar.

donderdag, 10 september 2009 - 19:35
Reactie van Andre

Het geloof de schuld geven van mijn ziekte zou wel erg kort door de bocht zijn.
Dit is dus ook absoluut niet wat ik doe. Waar ik moeite mee heb is het waarom. Ik ben verdrietig, en boos, maar weet eigenlijk niet op wie ik boos moet zijn.
Ik heb mijn hart open gezet voor god, en nu wordt ik opeens ziek.
Op het moment dat de arts tegen je zegt dat je kanker hebt dan zakt je hele leven in elkaar als een kaartenhuis.
Het is voor mij nu erg moeilijk om te steunen op god's liefde omdat ik nog maar net bezig ben met het ontdekken van deze liefde.
Dit maakt het zo moeilijk en ingewikkeld voor mij.

Wat ik een interessant gegeven vind, is dat je onder aan je reaktie een woord moet intikken. Dat woord is deze keer 'leven'.

vrijdag, 11 september 2009 - 17:53
Reactie van Mark W

Hey André,

Ik begrijp je nu, het is een lastige situatie.
Ik weet weinig van dit soort situaties af, maar wat ik wel weet is dat je met God het beste leven hebt, wat je maar kan hebben. in dit leven of het volgende. God heeft zijn Zoon gegeven om jou leven te geven! Ik zou zeggen: Ga de bijbel lezen, kom erachter wie Jezus is en wat Hij gedaan heeft. Zoek God met ontzag en met alles wat in je is. Dat zou ik zeggen, of je nu ziek bent of niet.

Mark W

zaterdag, 12 september 2009 - 15:18