Gebedsbroeders

Afgelopen zondag werd er een kort dramastuk gepresenteerd op onze jeugdavond. Op het nummer van Lifehouse, ‘everything’ werd het verhaal van God en de mens uitgebeeld, heel erg gaaf om te zien. Ik was echt geraakt door het begin van stuk, waarin je ziet dat God de mens maakt en hem de schepping laat zien. Samen dansen God en de mens in het net nieuwe paradijs, God heeft zo zijn best gedaan om alles zo mooi te maken, Hij vind het schitterend om de mens te zien genieten en met hem om te gaan. Dan zie je dat de mens uiteindelijk voor de zonde kiest en tussen God en de mens in komt te staan en zo gaat het verhaal verder.
Ik zond het zo aandoenlijk om te zien met hoeveel blijdschap en enthousiasme God zijn schepping aan de mens liet zien, omdat wij natuurlijk het verdere verloop weten. God gaf ons alles en meer in de tuin van Eden en wij spuugden in zijn gezicht. Hoe vernederend!
Er gaat soms een gedachte door mijn hoofd die beweerd dat Adam en Eva echt zwak waren en zo dom om God te laten zitten, maar dan komt er een andere gedachte die heel verhelderd vertelt dat ik elke dag hetzelfde doe.
Waarom heeft de mens de neiging om voor de zonde te kiezen? Zelfs na de bekering! Waarom? We weten heel goed dat God het beste kan geven, dat het goed is om bij Hem te zijn enz. Maar toch verkiezen we in sommige gevallen toch de wereld voor God!

Op 3:20
Ik sta voor de deur en klop aan. Als iemand mijn stem hoort en de deur opent, zal ik binnenkomen, en we zullen samen eten, ik met hem en hij met mij.

We hoeven alleen maar te kloppen, dan mogen we met Hem eten. Wauw! Wat een belofte, maar wat doen we ermee?
God gaf alles voor ons! Zijn enige zoon offerde Hij aan het kruis, zodat wij nu bij Hem kunnen komen? Besef je hoeveel God voor ons over had/heeft?! Alles gaf Hij!
Aan ons de keus wat we er mee doen, spugen we Hem weer in het gezicht, of gaan we naar Hem toe en geven we Hem eer om wie Hij is?

Goed weekend,

Mark Winkelaar