Christenen kunnen ook demonen in zich hebben.
Als je wilt reageren op deze stelling, dan kan dit bij het berichtje met de naam 'Stelling week 14/15'
Mark Boerman

Maandag,
23 maart 2009

Mark Boerman

Er was eens een God

Er was eens een God die er nog steeds is. Een God die niet verandert is door de jaren heen. Een God die alles zo gemaakt is zodat er nooit een tekort hoeft te zijn. Een God die alles misschien al wist. Dat er bijvoorbeeld ooit ook auto’s op deze planeet zouden rondrijden? Een God die wist dat mensen creatiever zouden worden en van bomen papier zouden maken om op te schrijven. Een God die eigenlijk ook al wist dat er straatnamen zouden gaan ontstaan en zelfs nummers in die straten om het overzicht nog enigszins te behouden.

Ik vind het lastig om te geloven dat God dit allemaal al wist voordat hij de aarde schiep. Dat hij wist dat sommige diersoorten zouden uitsterven, Afrika een land zou worden van armoede en Amerika van rijkdom. Dat er kindsoldaten sterven en bloedbaden aanrichten, terwijl er aan de andere kant van de wereld blanke mensen in baden van drinkwater rondzwemmen.

Het kan niet anders of jij geeft ook aan een goed doel, en zegt tegen jezelf dat dit hetgeen is jij kan doen voor de armoede of wat het doel van jouw organisatie ook mag wezen. Je geeft je tiende, of meer, en leeft je leven met God. Je hebt het idee dat je het leven met God leeft en er alles aan doet om Zijn weg te gaan….

Je hebt je baan/studie voor een stukje zekerheid. Zekerheid waar de mens behoefte aan heeft en wat God, volgens velen, ook in de mens heeft gelegd. Geld is een ander woord voor zekerheid, want je werkt/studeert voor het geld (dat je er later mee kan verdienen)

Hoe ziet God deze dingen? Het is een vraag die mij veel bezighoudt en wellicht mensen met mij. Hoe ga jij om met deze vragen? Geloof jij in deze God?

Ben benieuwd!

Mark Boerman

tell-a-friendTell-a-friend

Tell-a-friend

Annuleren


Reacties
Rob in Suriname
Tell-a-friend
Annuleren

Laat een reactie achter

Naam:
Reactie:
Typ hier 'geloof':

Reacties (2)

Reactie van Victor

Hé Mark,

Een open stukje. Maar hé ik dacht er laatst ook zo is over na. Misschien word het toch eens tijd dat we ons hart achter nagaan.

Kiezen we wat de wereld graag van ons ziet? Of kies je wat je echt leuk vind? Ik kom het motief van geld verdienen wel tegen in mijn studie keuze..

Groet!

maandag, 23 maart 2009 - 16:10
Reactie van Pieter

hoi Mark,

heel moeilijk stukje, moeilijke vragen ook!
God ziet wil wel dat wij onze zekerheid uit zijn woord halen. Dat zegt Jezus. Mijn spijs is de wil te doen van hem die mij gezonden heeft.
Maar, we hebben ook prediker, spreuken en job in de bijbel staan. Job beklaagt zich over het lijden en wij als lezers zullen nooit weten waarom God dit heeft toegestaan. Dit issue raakt aan allerlei naar mijn idee moeilijk beantwoordbare vragen. Het is een kwestie van geloof om hier toch in verder te gaan, te blijven geloven, lezen en bidden en groeien.
Martha, de vrouw die haar bezem niet kon laten staan, was misschien een erg vlijtige (!!spreuken 31) die voor haar man geweldig was en iemand die juist wel heel goed naar de mieren had gekeken, die haar voeten niet snel naar het kwaad snelden en op een bepaalde manier misschien ook veel vrucht droeg en wist dat er een tijd zou komen dat ze wel als een Maria aan de voeten van Jezus zou zitten, maar dat het haar tijd nog niet was.
Petrus en de andere discipelen zijn natuurlijk voorbeelden van mensen die alles in de steek hebben gelaten om Jezus te volgen. In zekere zin onbegrijpelijk.
Wat heb ik zelf gedaan, ik ben even zo vrij om dit te beantwoorden. Op een keer sprak Joop Strietman bij ons op Ichthus, studentenvereniging. Hij vroeg op welke manier je God wilde dienen, bv als professional of als zendeling. Hij onderstreepte dat je God overal kon dienen. Deze visie werd naar mijn idee vrij breed onderstreept, onderschreven door IFES, het overkoepelende orgaan van studentenverenigingen zoals Alpha, Ichthus en dergelijke meer.
Dat heb ik ook als visie aangenomen. Mijn gebed vanaf mijn jaarstage voor het Leger des Heils was of God mij wilde vormen naar zijn beeld. Mijn jaarstage vond ik verschrikkelijk, dat was dus het jaar dat volgde op mijn gebed. Ik vond het subjectief en ik vond dat ik veel te weinig verantwoordelijkheid kreeg. Toch had ik het idee dat God mij liet weten dat hij wilde dat ik de onderste weg zou gaan. Dat ben ik gegaan. Allerlei frustraties aan de kant gezet. Het was dus een keus en geen gebrek aan alternatieven, of het niet durven aangaan van de confrontatie, het was bewust het gaan van de extra mijl. Aan het eind van het jaar kreeg ik een mager zesje. Het jaar daarna heb ik als een gek allerlei zo zakelijk mogelijke vakken gekozen, zoals bedrijfsmaatschappelijk werk, instellingsbeleid, onderzoeksmethoden, als het maar niet soft was. Ook ben ik daarna sociologie in Utrecht gaan studeren, dat stond toen het beste aangeschreven in Nederland, van de sociologieopleidingen.
Even een link met je volgende post, waar ik straks op ga reageren. Vanmiddag hoorde ik in de geest ´old friends should meet´. Ik heb een aantal mensen uitgenodigd om lid te worden van mijn professional netwerk op linkedin. Onder andere een vrouwelijke hoogleraar, die toen ik nog les van haar had geen stoel had. Ze had een onderzoek in OostDuitsland gedaan naar de de kracht van netwerken en om een mij onbekende reden wordt dat gespeld met ´auld´, de titel was ´should auld aquanitances be forgot.´ Om 13.00 uur vanmiddag hoorde ik dus ´old friends should meet´. Rond 16.00 uur zat er een bericht in mijn hotmailinbox dat ze in mijn netwerk zit. Dit soort ´openbaringen´, voorkennis, heb ik best vaak. Het is dat ik het nu opschrijf, anders zou ik het me niet eens zo realiseren. In ieder geval is dat nu de praktijk voor mij geworden van levend water en levend brood. Het is geen garantie voor een baan, ik ben werkzoekend, zoals je je misschien herinnert, maar het is BETER, één dag in het huis van God is beter dan 1000 elders. Dat is mijn hartsverlangen. Gods zegen!

maandag, 30 maart 2009 - 19:18